සතියකට සැරයක් බ්ලොග් පෝස්ට් එකක් දාන්න බලාපොරොත්තු වෙනවා. ලොකුම ප්රශ්නයකට තියෙන්නෙ සිංහල ටයිපින් වල ස්පීඩ් එක මදිකමයි. ඒක හන්දම ඇත්තටම කම්මැලී ටයිප් කරන්න. ඒක ටික දවසක් යනකොට ඉතින් හරියයි කියල හිතනවා. මොකද ඉතින් සිංහලෙන් ටයිප් කරනවනමි ටයිප් කරන්නෙ බ්ලොග් එක ලියනකොට විතරයි. තව එකක් තමයි බ්ලොග් එක කට්ට්ය බැලුවට ඉතින් කමෙන්ට් වැටෙන්නෙ අඩුවෙන්. එතකොටත් ඉතින් කම්මැලී පෝස්ට් එකක් දාන්න. ඒකට කමක් නෑ ඉතින්. වෙලාව තියෙන විදිහට මට හිතෙන දෙය මම ලියනවා. බයිලා ඇති දැන් කියන්නම්කෝ කියන්න කියලා ආව දෙය.
“අපායට ගියත් කලින් යන්න ඕනි” කියලා කතාවක් අහලා ඇතිනේ නේද?
ඇත්තටම ඒ කතාව ජීවිතයේ ටිකක් හරි පසුගාමී කෙනෙකුට රුකුලක්. ඒ වගේම ඉදිරියට යන්න තල්ලුවක්. ඒත් ඉතින් කතාවට කිව්වට ඉක්මන් වෙනවා කියන්නේ ඔළුව ගිනි ගත්තා වගේ වැඩ කරන එකනම් නෙමෙයි.
ඉක්මන් වෙලා ගන්න තීරණ සමහර අවස්ථාවලදි හරි යනවා ඒත් සමහර වෙලාවට වරදිනවා. ඒ වෙන වැරැද්ද මුලු ජීවිත කාලයටම විදවන වැරුද්දක් වෙන්නත් පුළුවන්. නැත්නම් එම ඉක්මන් විසදුම නිසා තව ප්රශ්න ගොඩක ආරම්භය වෙන්නත් පුලුවන්. ඒත් නැත්නම් අපේ එක් හැරවුම් ලක්ෂයක් වෙන්නත් පුළුවන්.
ඇත්තටම කඩිසර වීමයි , ක්ෂණික තීරණ ගැනීමයි , ඉක්මන් තීරණ ගැනීමයි කියන්නෙ එකිනෙකට වෙනස් අවස්ථා තුනක්. මේ තුනම සමානයි වගේ පෙනුනට පුංචි පුංචි වෙනසකම් තියෙනවා. පොඩ්ඩක් හිතල බලන්න.........
තීරණයක් කියන්නේ කිසියම් විසදුමක් සදහා එලැඹෙන ප්රවේශයක් කිව්වොත් හරි කියලා හිතනවා. මොකද තීරණයක් කියන්නෙ විසදුමක් නෙමෙයි. ගන්න තීරණය හැටියට තමයි විසදුම ලැබෙනවාද නැද්ද කියලා හරියටම කියන්න පුළුවන්. නමුත් තමන් ගන්න තීරණ වල වගකීමනම් තමන් සතුයි. එය තමන්ම බාරගන්න ඕනි.
සමහර වෙලාවට සමහර තීරණ වලදී අපිට කාගෙ හරි මගපෙන්වීමක් ඕනි වෙනවා. ඒ කෙසේ වෙතත් කිසියම් විසදුමක් සදහා එලැබෙන ප්රවේශය නැතිනම් තීරණය බුද්ධිමත් මිනිසුන්ට තනිවම උනත් ගන්න පුළුවන්. එම ගන්න තීරණය මගින් ප්රශ්නයට විසදුම නිවැරදිවම ලැබෙනවාද එහෙමත් නැත්නම් නැති ප්රශ්නත් ඇති කරනවාද කියන අවබෝධය තීරණයට එලැඹෙන පුදුගලයන් සතුවිය යුතුයි.
අපි යම් ප්රශ්නයකදී ගන්න තීරණය ඇත්තටම මොලේ පාවිච්චි කරලා බුද්ධිමත්ව ගන්නවනම් ඒ සදහා ලැබෙන විසදුමද තිරසාරයි. එහෙම කරලත් ඉතින් ගන්න තීරණ වරදින්න පුළුවන් සමහර වෙලාවට. ඒත් කිසිම දෙයක් හිතන්නෙ නැතුව තීරණයක් අරගෙන පස්සෙ පසුතැවෙනවාට වඩා ප්රශ්නය දිහා බුද්ධිමත්ව බලලා තිරණයක් අරගන්න එක හොදයි කියලයි මගෙනම් අදහස. මොකද එම ගන්න තීරණය හරියන්න තියෙන ප්රතිශතය බොහෝ වැඩියි.
තමන්ට ඒ මොහොතේදී ආව ආවේගයට හැගීමට විතරක් වහල් වෙලා තීරණ අරගෙන කීදෙනෙක්නම් අද වෙනකොට තමන්ගේ ජීවිතයෙන් සමුඅරගෙන තියෙනවද?
ඒ සිදුවීමක් අහපුවම නැත්නම් එහෙම මළගෙදරකට සහභාගී උනාම අපි උනත් කියනවා
“ඒ කෙනා තව පාරක් හිතුවනම් අද මේ වගේ දෙයක් වෙන්නෙ නෑ” කියලා.
නැත්නම් අපි කියනවා,
“ඔය කෙනා මොලේ පාවිච්චි කලානම් අද ඔහොම වෙන්නෙ නෑ” කියලා.
“ඕකට ඔහොම වෙලා මදි” කියලා කියන අයත් නැත්තෙමත් නෑ. ඒත ඉතින් ඒක වෙනම ප්රශ්නයක්. ඒක ඉතින් මෙතනට අදාල වෙන්නෙ නෑ.
අපේ බුදුරජාණන් වහන්සේත් එක් අවස්ථාවක දේශනා කරල තියෙනවා අපි තීරණයක් ගන්න කලින් තෙවරක් සිතා බලන්න ඕනි කියලා.
ඒත් ඒ සදහා අපි ගන්න කාලය ප්රශ්නයක් නෑ ඇත්තටම. මොකද සමහර වෙලාවට තීරණය ගන්න අපිට තියෙන්නෙ තත්පර කීපයක් වැනි ඉතා කුඩා කාලයක් පමණක් වෙන්න පුළුවන්. සමහර වෙලාවට තීරණයක් ගන්න අපිට අවුරුද්දක් වගේ කාලයක් ලැබෙන්නත් පුළුවන්.
ඒක හන්ද යම් තීරණයක් ගන්න තියෙන කාලය සාපේක්ෂයි.
ක්ෂණික තීරණයක් කියන්නෙ ඇත්තටම හරිම වගකීමකින් යුතුව ගන්න ඕනි දෙයක්.මොකද මේ සදහා ලැබෙන කාලය ඉතාමත්ම අඩුයි ඒ වගේම වරදින්න ඉඩකඩත් බොහොම වැඩියි. මොකද ගොඩක් වෙලාවට අපි මෙහෙම තීරණයකට එළැඹෙනකොට අපේ බුද්ධිය වසන් වෙනවා.
අපේ ජීවිතයට නොසිතූ ලෙස මුණගැහෙන ප්රශ්න වලට විසදුම් සොයනවානම් වඩා බුද්ධිමත්ව මෙන්ම එම තීරණය ගන්න කලින් තෙවරක් කෙසේවෙතත් දෙවරක්වත් හිතලා ගන්නවනම් ඒ ගන්න තීරණය ඇත්තටම එම ප්රශ්නයට හොදම පිලිතුර කෙසේ වෙතත් හොද පිළිතුරක් වෙයි කියලයි මගෙනම් අදහස........
(විවේචන හොද නරක කියවන ඔයාට බාරයි)